| Onze camping lag op Dollywood lane. Het park waar iedereen eigenlijk voor naar deze buurt komt slaan wij met een ruim gebaar over. Dit is niet waar wij voor komen. We staan vroeg op en zijn van plan naar Rock City te gaan. Een natuurlijk gevormd geheel van steen waar steegjes en overkappingen zijn ontstaan dat het een dorpje lijkt. Net op tijd pakken we de tent in voordat een paar druppeltjes beginnen te vallen. |
 |
 |
Als we in de buurt van Chattanooga komen waar Rock City zich bevindt is het weer nog niet beter geworden. Het is bewolkt en besluiten dan maar door te rijden. Het uitzicht zal toch wel onbruikbaar zijn om ervan te genieten. We willen toch uiteindelijk bij New Orleans uitkomen. De rit is lang en het wordt tijd om van bestuurder te wisselen. |
| Aline 'manual control' neemt plaats achter het stuur en bedient het slimme pookje om de stoel elektrisch in de juiste stand te krijgen. Het linker been heeft de natuurlijke neiging om het koppelpedaal op te zoeken. Ahhhhhh, er is geen pedaal. Gelukkig, het gaat goed. De oefeningen met de cruise control gaan nog steeds stroef. Voor Aline hoeft het nog steeds niet. Ze krijgt er natte zweethandjes van. |
 |
 |
Al 3 dagen wordt de druk opgebouwd in de atmosfeer. Net als Aline op weg is gaat het toch regenen! Met bakken uit de hemel en we hebben gelijk 'zero visibility'. En die grote trucks die denderen maar door. Henk Wijngaard himself is er niets bij. Toch wel gevaarlijk heb ik het idee. Uiteindelijk hebben we 380 mijl gereden. Wow, alvast een record deze vakantie. Ik vond het genoeg eigenlijk. |
| Uiteindelijk klaart het op. Overigens zijn de temperaturen niet lager dan zo'n 25 geweest. Wanneer we aankomen in Montgomery is het 39 graden en ontzettend vochtig. Muggy noemen ze dat hier. We verlangen naar een zwembadje. We gaan maar eens een hapje eten. Komen langs een mall en besluiten daar maar op de food court te gaan eten. Aline wordt nog gestrikt door een Tupperware dame die ons haar telefoonnummer geeft. En dat terwijl we al hebben uitgelegd dat we met het vliegtuig zijn en echt geen Tupperware gaan meenemen of een party op de camping willen organiseren. |
 |
 |
Daarna nog even boodschappen gedaan en omgerekend 7 piek voor een ordinair brood betaald. Schokkend gewoon. Maar ja, wij wilden nu naar Amerika. Eigen schuld. Er is er een jarig. We bellen nog even naar Nederland omdat Joke (=moeder Erwin) jarig is. Daar was het inmiddels al 1 uur in de nacht. We praten even gezellig bij. |
| Weer een dag voorbij. Het blijft toch een raar land. Je raakt zo snel in gesprek. Maar de diepgang ontbreekt volledig. Heel veel in dit land is zoals het eten. Het ziet er geweldig uit op het plaatje. De eerste paar happen smaken goed en de rest is eigenlijk alweer te veel. Na vijf minuten heb je weer honger. Wat hebben wij het toch goed in Nederland!
Erwin |
