| Terwijl ik dit aan typen ben is het nog vroeg. Het is half zeven in de avond en ik zit bij een voortkabbelend beekje op een verlaten camping ergens in het Dixie National Forest ten noorden van Bryce Canyon. Aline struint de omgeving af op zoek naar losse stenen om een dammetje te maken. Ze wordt door veel zaken afgeleid en komt verslag uitbrengen. "Kijk hier, vraatzuchtige rode mieren". Ze heeft iets ontdekt dat best wel eens het lijkje van een knaagdiertje zou kunnen zijn. De rode mieren wemelen er omheen. Verderop een enorm bot in de rivier. Dinosaurussen? Soms vraag ik mij af hoe oud we eigenlijk zijn en besef dat ik toch heel erg blij ben met het kind dat we nog steeds in ons hebben. En gelukkig zijn we even enthousiast over alle soorten knaagdiertjes die we tegenkomen. Aline heeft helaas de afgelopen dagen een "Sound of Music" episode. Alle liedjes passeren de revue en blijven dan lang hangen. We hebben pasta gegeten en gaan waarschijnlijk vroeg naar bed. Het lijkt een mooie avond te worden van weer een bijzondere en unieke dag......... |
| Het is half zes in de ochtend en de wekker gaat. We gebruiken mijn Nokia hiervoor, dat gaat prima. Aline zet de wekker uit een knort rustig verder. Dit was niet de bedoeling. We zouden er vroeg uit gaan om de zonsopgang te gaan bekijken in Bryce Canyon. Om zes uur starten we de motor van de Blazer. We horen al auto's voorbij komen met dezelfde bestemming als wij. |
 |
 |
Op sunrise point is het een drukte van belang. Alsof dit de enige plek is waar het mooi is? Wij besluiten van niet en gaan, lekker tegen de draad in, naar sunset point. Haa, hier is het rustig. Wat zijn toeristen toch een kuddedieren. Na de wolken van gisteren is het een verademing om te zien dat het zwerk is open getrokken en we waarschijnlijk een mooie zonsopgang gaan meemaken. |
| Twintig over zes. Jeeh, wat duurt iets toch lang als je er op moet wachten zeg. Aan de tegenoverliggende kant zien we het laatste stukje maan wegduiken tussen de bomen die op de rim staan. Uiteindelijk komt daar de zon. Lekker warm ook trouwens. Bryce ligt op een flinke hoogte en was best fris. Een beetje waterig wordt het zonnetje wel. Een paar mooie foto's hebben we met de gewone camera gemaakt. |
 |
 |
Na een paar andere 'view' punten te hebben bekeken breken we de tent op. Het is elf uur en we pakken nog even een drie kwartier zwembad en zonnebad mee. We douchen en nemen afscheid van Bryce Canyon. Ons reisdoel is Capitol Reef en het is 120 mijl rijden. Onderweg zien we het landschap dramatisch veranderen. We stoppen op verschillende punten om het, soms bizar gevormde, landschap te bewonderen. |
| Dan komen we op grotere hoogte steeds meer in de bossen. Het blijkt het Dixie National Forest te zijn. We zijn Capitol Reef op 30 mijl genaderd en zien een camping. Even kijken denken we. Omdat we de dag zo vroeg begonnen zijn, en ja we zijn op vakantie, stoppen we en vinden een heerlijk plaatsje. |
 |
 |
We moeten over een bruggetje naar het plekje waar de tent staat. De camping heeft maar tien plekken en maar een andere plek is bezet. Het ruikt heerlijk in het bos. Het beekje ademt rust en ontspanning. We worden wel even verrast door een donder en plensbui. Hebben we die regenjassen toch niet voor niets meegenomen. We vinden het na al die warmte weer een heerlijke afwisseling. Het regent, het regent...... |
| |
|
| "If future generations are to remember us more with gratitude than sorrow, we must achieve more than just the miracles of technology. We must also leave them a glimpse of the world as it was created, not just as it looked when we got through with it." |
|
- Lyndon Baines Johnson
|
| Dit citaat stond op een van de plaquettes zoals je die veel in de parken tegenkomt. Het spreekt me erg aan en is iets om bij stil te staan. We veranderen al zoveel aan onze omgeving als mens.
Erwin |
