USA 2001

"There are two times of day in Louisiana
          mealtime and in between"

Vandaag gaan we naar New Orleans, met of zonder regenjas, het maakt niet uit. De "locals" hebben verteld dat het hier vaak regent, dat hadden wij niet verwacht. We gingen op pad, met de auto natuurlijk, richting de stad. Het werd warmer en de lucht blauwer, dat ging in ieder geval goed. Er zijn hier gebieden waar alligators zwemmen en je kan zo'n tour maken waar je die beesten tegenkomt. We reden langs een bord waar zo'n tour stond afgebeeld, heel even hebben we getwijfeld.
	Toch maar door naar de stad. The French Quarter hebben we snel gevonden. De auto kunnen we parkeren voor 8 dollar tot 12 uur 's avonds. Dat is mooi. Als eerste zoeken we Bourbonstreet, dit is toch wel de bekendste straat hier. We merken op dat het raar ruikt maar we weten niet wat het is. Deze straat zit vol met souvenir winkels, restaurants, kroegen en seksclubs. Een hele drukke straat dus. We komen er achter dat die lucht die we ruiken afkomstig is van het afval van de restaurants, kroegen en misschien wel braaksel. Duidelijk wordt wel dat als we verder verwijderd zijn van de Bourbonstreet het beter gaat ruiken.
We lopen richting de Mississippi rivier en ontdekken een "visitors center". We gaan naar binnen en lezen de historie van The French Quarter, wie hier als eerste kwamen. De eerste paar huizen stonden al in 1731. Voor verdere historisch nauwkeurige details: de site van New Orleans.
	Onderweg zien we deze nar, dat moest op de foto. Eenmaal bij de rivier aangekomen zagen we niet eens zo'n bekende boot! Dat was wel jammer. Het wordt steeds warmer en dat is heerlijk. Overal in de straten wordt wel muziek gemaakt: jazz, rythm & Blues en dixieland. Het klinkt allemaal goed maar soms overstemt het elkaar. Ach dat is straatmuziek. Op het plein (hier boven) zijn veel handlezers, tarotkaartlezers, portret-tekenaars ( ze probeerden net place pigalle na te doen) en tattoo en piercing tentjes.
We waren gezien Erwin z'n kale  kop op zoek naar een leuke tattoo. Een aardig resultaat, de foto's volgen nog... Het grappige is omdat hier zoveel culturen zijn worden bijvoorbeeld feestdagen van de Ieren gevierd maar ook de Spaanse, de Franse, de Duitse en Mardi gras en andere. Iedereen pikt dus een graantje mee.
	Doordat hier zoveel mensen uit verschillende delen van de wereld zijn komen wonen, zijn hier veel verschillende dialecten. New Orleans wordt uitgesproken als: New Awlins. Er is hier grote verwarring over wat nu Cajun is. Het komt in ieder geval van Acadian vandaan. Wat nu precies cajun kookkunst is? Yumbalaya bijvoorbeeld zijn restjes bij elkaar gesmeten en opgewarmd en lijkt dan een stoofpot. Hoezo haute cuisine? Maar goed. Zelfs de Mc Donalds doet met de gekte mee. Een po-boy sandwich. Een term uit de recessie van begin vorige eeuw.
Alleen Gumbo Soup en Crawfish pie heeft dan misschien nog iets van eigen keuken. In ieder geval zijn er in de winkeltjes allerlei hete sausjes te koop. Met afbeeldingen in de trant van iemand die met de vlammen uit z'n reet naar de maan vliegt. Hebben we maar niet geprobeerd. Spicey, hot of suïcidaal. Alles was er.    Het Louis Armstrong park bracht even verkoeling en een bankje.
	Ik heb een nieuwe zonnebril. Hoe vind je 'm? Ik heb er zelfs twee gekocht op de French market. We hebben ook maar gelijk een CD met Cajun en Zydeco muziek gekocht ter herinnering.
Let op het bord bij deze blinde muzikant. Het bord geeft aan dat we ons voor een kerk bevinden en dat er geen muziek mag worden gemaakt. Tja, we houden ons ook al niet helemaal aan de snelheid en we zijn tenslotte in 'The Big Easy'.
Aan het einde van de middag zijn we vlak bij een bandje gaan zitten. Zij speelden Jazz muziek, dat was genieten in die zweterige klamme warmte in New Awlins.  Aline