Dag 70 - Shelly Beach - Géén idee waarom het hier zo heet


Op naar Auckland maar dan via de highway 16 Richting Helensville. Tijdens een break praat ik met een local over deze omgeving. Hij weet een 1 camping dus we zullen daar wel stranden vanmiddag. We hebben al een heel eind gereden. Dit is nog ongeveer 40 minuten.
		We rijden door naar Helensville en informeren naar een camping in de buurt. De laatste 30 kilometer helemaal niets gezien. Volgens de dame in het informatiecentrum kunnen we naar Parakai (wij verstonden eerst Paraquay) òf Shelly Beach. We gaan voor de laatste. Bramt showt hier de laatste paasmode.
Als we Helensville uitrijden zien we op een bord dat er een Macadamia nut farm is. Erwin is dol op deze noten en wil er graag naar toe. Na 20 kilometer zien we een heel klein bordje:Mac nut café. Dat zou het wel moeten zijn. Er is een klein café waar je de noten kan proeven. Met 5 verschillende smaken; naturel/ gezout/ bbq/ hickory smoked/ honey. Na het proeven bestellen we koffie en gaan in de tuin zitten.
		Erwin houdt het op een espresso en ik ga voor de Mac Nut Café. Die is echt heel lekker. En het is echt een hele grote bak.
De noten groeien hier in de boomgaard en het duurt een aantal jaar voordat ze helemaal goed zijn. Oorspronkelijk komt deze noot uit Australië en zijn geïntroduceerd door ene John macadam. Vandaar de naam. We snappen nu wel waarom deze noot wat duurder is dan andere noten.
		We gaan wandelen in de boomgaard. Het weer is heerlijk en het is heel rustig. De nutfarm staat trouwens te koop. Loes is helemaal wild van roze en ze ziet deze roze waterlelie. Die moest gewoon even worden vastgelegd.
De boomgaard van een afstand.
		We rijden door naar Shellybeach. Waarom zou het nou zo heten vroegen wij ons af. Zou het door al die schelpjes komen? Het is maar een heel klein strandje helemaal bezaaid met schelpjes. We zitten al in de schaduw en we gaan een stukje wandelen omdat we nog wat zonnestralen willen meepakken.
We klimmen de heuvel op waar we op een grasveld komen waar allemaal verschillende bomen neergezet zijn. We komen bij een boom waar wel bloed uit lijkt te komen.
		We maken een close up en voelen er aan. Het is hars en het kleeft een beetje. Door de zon lijkt het net of de boom bloedt.
We leggen onze verzameling van vandaag even vast. De eerste is een trosje noten die we geplukt hebben en nog niet rijp zijn. De buitenkant is de bast en is groen. Als je deze er af haalt krijg je de noot die gekraakt moet worden (2). Na het kraken hou je een witte noot over die je lekker kan eten. Het is net als een kastanje.