Dag 86 - Rano Raraku - Wauw, een Paaspissebed


		Gisteren zijn we lekker op gang gekomen met de 4WD. Een grappig karretje wel. Vandaag gaan we een grotere tocht maken. Voor zover mogelijk natuurlijk; het ís een klein eiland. Aline en Bram komen hier achter mij en Loes aan. We gaan de vulkaan Rano Raraku op. Binnenin moet een meertje zijn maar dat is te ver klimmen.
Uit de wand van deze vulkaan zijn de Moai's gehakt. Je ziet de Moai's hier in alle stadia want het lijkt er op dat deze groeve plotseling is verlaten. Loes poseert voor een Moai in de groeve.
		Je ziet ze hier in alle houdingen. Deze is voorover op zijn neus gevallen en blijven liggen.
Het is wel een curieus gezicht al die beelden. Ik weet niet in hoeverre ze vanuit restauratie oogpunt weer rechtop zijn gezet. In principe was dit niet de eind bestemming van de beelden hier maar het beginpunt. We zijn nog niet uitgekeken maar gaan de groeve weer uit want er komt een heftige regenbui aan. Misschien morgen verder kijken.
		Onze vaste begeleider en razende reporter Hammie is weer druk met het vastleggen van onze bewegingen. Van Rano Raraku zijn we een klein stukje doorgereden naar Ahu Tongariki. Hier staan wel 15 Moai's op een rij. Het is de meest indrukwekkende van het hele eiland.
Het is gelukkig niet echt heftig gaan regenen. We hadden niet echt de juiste spullen bij ons om ons te beschermen. Dit zijn ze alle 15 op een rij.
		Achter de ahu liggen nog de resten van een paard. Als deze bezwijken blijven ze net zo lang liggen totdat ze zijn vergaan. Er wordt hier niets opgeruimd.
De mannen van achteren gezien. Er is geen aandacht aan de achterzijde besteed. Deze zijn vaak gewoon plat. Geen inscipties of tekeningen.


Erwin voor de Moai's		Aline voor de Moai's
Loes en Bram vinden het allemaal reuze interessant....... De keien vóór de standbeelden dan.
		En nog véél boeiender: een pissebed.
Bram oefent zijn dodelijke blik. Hij is al aardig op weg vinden wij.
		Loes en Bram ontdekken een magische steen der wijzen! Hij is open aan de bovenkant en heeft regenwater verzameld. Daar kan je dus leuk met je handen in roeren....
Een Chileen was ons behulpzaam om een prachtige familiefoto te maken. Nou, dat was vergeefse moeite. Bram en Loes verstopten zich steeds achter het beeld zodat we ze wel moesten vasthouden. Bram wurmt als de ziekte en Loes blijft ook niet stil. Zucht.
		Om helemaal in de sfeer te blijven hebben we in Nieuw Zeeland wat Paashaas oren bemachtigd in de uitverkoop. In de auto was het dak helaas te laag om te oren optimaal te accomoderen. Bij nader inzien hadden we om een open dakje moeten vragen. We vervolgen onze weg naar de noordkant van het eiland.
Deze modderpoel zijn we wel 5 keer doorgecrossed om vast te stellen bij welke snelheid nu de grootste waterverplaatsing onstaat. De auto is er in ieder geval niet schoner op geworden maar het was wel leuk!
		We komen aan bij Anakena Beach. Hier is in een dolle bui een keer een hele trits palmbomen gepland. Wel grappig om te zien. We vinden het een uitstekende plaats om even wat te versnaperen en te drinken.
Ook hier weer een Ahu met Moai's. De rechter twee zijn al niet meer compleet.
		We besluiten er helemaal omheen te lopen. Bram wil niet echt bijblijven. Dat heeft hij soms...
Lekker aan de strandkant. Er arriveert een bus toeristen en twee daarvan wagen een duik in de zee. Dit is zo'n beetje de enige plek op het eiland waar het veilig is om te zwemmen. In de zomer is hier zelfs een badmeester. Er staat een verroest stoeltje op hoogte waar hij in kan zitten.
		Loes zit nog steeds in haar renpaard fase en gaat in vol galop.
Van Anakena Beach rijden we naar Rano Kau. Gewoon om even te kijken of we daar morgen naar toe kunnen. Boven op deze berg zit ook de parkwachter en de plek waar je de entree voor alle items op het eiland betaald. Wij schrijven ons in gaan weer weg. De parkwachter snapt er niets van omdat er een poortje is waar je doorheen gaat nadat je je kaartje koopt. Wij leggen uit: mañana. Morgen komen we terug.
		We rijden terug naar Hanga Roa en komen nog langs de kust. Heerlijke golven kletteren op de rotsen. Vanuit de auto genieten we er even van.
Loes heeft ontdekt dat de autofabrikant speciaal rekening gehouden heeft met kinderen. De pony en het schaapje passen gezellig in een vakje van de deur. Als alternatief zou je het vakje ook kunnen benutten om de deur dicht te trekken maar daar heeft Hyundai vast nog niet aan gedacht....
		En....goed voorbeeld doet goed volgen. Bram laat zijn krokodil uitrusten in de dezelfde uitsparing die Loes aan haar kant heeft.
Al met al een heerlijk avontuur vandaag over de hobbelige wegen van het Paaseiland. Morgen weer!