|
Gisteravond zijn er nog een groep schooljeugd aangekomen op de camping. Zij gingen overnachten in de huisjes die er zijn. Naar mijn idee gingen ze een nachtelijke boswandeling of dropping maken en waren niet echt rustig. Na middernacht werd het al wat rustiger en konden we in slaap vallen. 's Ochtends was de groep jongeren al in het meer aan het spelen, surfen en varen. Voor ons een goed moment om te gaan. We moeten nog een heel stuk. |
| We komen weer in de bewoonde wereld en rijden door Wanganui heen. We moeten wat boodschappen doen en stoppen bij een mall. Het is erg druk maar het is zaterdag en dan doet iedereen boodschappen lijkt het wel. Er zijn hier zeer ruime openingstijden en 7 dagen per week geopend. We lopen ook bij Farmers binnen (een soort V&D) en daar is een sale aan de gang. Ook op de speelgoedafdeling en we vinden Cars autootjes die we nog niet hadden. We hebben wel wat gekocht ja met 30% korting. Alleen King zit er weer niet bij. |
|
 |
 |
|
We gaan op pad. Je kan op 2 manieren naar New Plymouth vanaf Hawera; door het binnenland of langs de kust: The Surf Highway. Wij nemen de laatste en vooral omdat de kust ons het leukste lijkt. We zien in ons campingboekje niks staan over een camping maar we nemen de gok. Na een half uur zien we een bord waar je kan picknicken en we nemen de afslag. We gaan richting zee en na 3 km komen we aan op de picknick plek. Dit blijkt ook een camping te zijn en we gaan ons gelijk aanmelden. Voor 14 dollar mogen we er staan. Helemaal alleen maar wel safe. Wederom een leuke speeltuin. |
| We zitten langs de Kaupokonui stream en ook leuk speelterrein voor ons. Met de glijbaan gaan we naar beneden en over een houten brug naar de overkant van het water. We lopen langs het stroompje naar de zee. |
|
 |
 |
|
Er ligt veel hout op het strand wat allemaal aangespoeld is. Het is geen zee om in te zwemmen en ja wel om te surfen. Daar komen we niet voor maar als er iemand in zee rent met zijn of haar plank is het prachtig om te zien hoe ze over de golven glijden. |
| Pootje baden is er hier niet bij op dit stuk. Er liggen veel rotsblokken en we klimmen wat omhoog. Dat is een stuk veiliger met die twee. |
|
 |
|
|
|
Bram vindt het heerlijk om op je nek te zitten. Hij wil dit wel vaak en ook als we een lange wandeling willen maken. Hij loopt best goed maar is ook nog maar 2,5. Hier in het zand was hij het even zat om de duinen op te klimmen. En hij heeft een veel beter uitzicht zo. |
| Het is gaaf hier, het zand is zwart, door de vulkaan. Het waait maar het is aangenaam. Er zijn wat struiken die hier overleven maar het is wel moeilijk. |
|
 |
 |
|
Aan de kant waar de wind vandaan komt zit geen blaadje meer. Dat deel lijkt helemaal dood. Aan de andere kant is nog groen en je ziet bij veel struiken maar een deel van de wortels vastzitten. |
| Vanaf de duinen is de camping te zien, in de verte rechts in onze camper. |
|
 |
 |
|
Loes kan al goed haar eigen naam schrijven in het zand. |
| Even een demonstratie wat je nog meer kan doen met je Croc. Nu zie je wel goed hoe zwart het zand is. |
|
 |
 |
|
Erwin proberen we in te graven maar verder dan zijn benen komen we niet. Hij maakt zich los en schudt het zand van zich af. |
| We gaan springen en glijden van de duin. Het is enorm leuk om te doen alleen zit het zand overal. Dat is minder. Straks maar even onder de douche. |
|
 |
 |
|
Na een heerlijke douche zien we de top van Mount Taranaki voor het eerst. Meestal is hij in wolken gehuld. We nemen er een foto van en daarna gaan we naar het keukentje om hamburgers te bouwen.
 |
|
Het is toch wel wat om de berg te zien, ik vind het wel bijzonder. We horen van de eigenaar van de camping dat je rond 6 uur 's ochtends naar de berg toe moet. Als je later bent is hij weer door de wolken bedekt en dan zie je hem niet meer. |
|
 |
| Ik zou Marja nog bellen maar we hebben geen bereik. We lopen nog een stuk in het donker een heuvel op in de hoop dat we daar wat vangen maar het wordt 'm niet. Dan maar morgen als we onderweg zijn. Het is niet anders. |
