 |
|
|
|
Het is donderdag 16 februari 2006 en we gaan op pad voor een bril voor Aline. Ze heeft een recept van de oogarts en we gaan in de avond naar de Bogaard in Rijswijk om te kijken. Linda past op Loes en Bram en we hebben even de tijd samen. We gaan iets drinken ergens en raken aan de praat..... We zouden ergens in april eindelijk weer eens wat meer positieven gaan krijgen dan schulden. We hebben sinds de beroerde verkoop van ons vorige huis en de 16 maanden dubbele hypotheek het financieel erg krap gehad. We hadden in 2000 geïnvesteerd in Flex IT dat toen beoogde om zeer snel naar de beurs te gaan. De IT zit sinds 2001 in een vette dip en we hadden alles eigenlijk al afgeschreven. Nu is Flex IT opgenomen in een groter geheel en zijn onze afgeschreven investeringen weer wat waard. Zelfs iets meer dan we er in gestopt hebben. Dat is eigenlijk wel lekker. Tja, en wat ga je er dan mee doen. We zijn al een maandje aan het nadenken en zijn al bij de VW dealer geweest voor een Kever Cabrio. Klassiek in beige en met een bruin dakje en leren bekleding. Even de achterbak geïnspecteerd. Wàt? hier past nog geen wandelwagentje in. Hmm, dat wordt 'm niet. Een nieuwe geluidsinstallatie? Iets voor het huis? Ach, we hebben eigenlijk alles al voor elkaar. Investeren voor later is eigenlijk wel nodig. Een paar keer van baan wisselen is niet echt bevordelijk voor je pensioenopbouw. Maar eerlijk gezegd geloof ik niet zo in later. Gisteren is al voorbij, morgen moet je maar afwachten, maar vandaag kan ik iets doen! Aline komt met het lumineuse idee van een wereldreis. Ik moet er even aan wennen maar dat gaat ineens pijlsnel. We beginnen te overdenken. Drie maanden is te kort, 4 of 5 komt in de buurt. Een half jaar klinkt eigenlijk het best in de oren. We gaan rekenen. Loes wordt 4 augustus 5 jaar en begint dan ook het nieuwe schooljaar en wordt leerplichtig. Met terugrekenen komen we uit op 1 februari als de vertrekdatum. En eigenlijk, zoals ik ons samen ken, stond op dat moment al vast dát we zouden gaan.
We lichten onze werkgevers in en wachten de eerste reactie af. Volgens mij hebben we het allebei zo overtuigend gebracht dat er eigenlijk geen nee kon komen op ons verzoek. Het grote rekenen en plannen begint.... De eerste budgetbepaling levert op dat we uit onze schulden komen en na de reis weer gewoon blut zijn maar dat geeft niet.
|
