|
| Vandaag is de laatste hele dag dat we hier in Bariloche zijn. We moesten eerst wat wennen nadat we uit San Martin de los Andes waren gekomen maar nu vinden we het toch wel jammer om te gaan. We besluiten anders richting het centrum te lopen, ik had in een reisgids een hotel op het oog en die wil ik toch even van dichtbij zien. Ondanks dat deze dichter bij het centrum is, spreekt het ons niet heel erg aan. Gelukkig dat we op ons plekkie zitten in ons huidige appartement. |
|
 |
 |
|
We komen na wat krommingen in de weg uiteindelijk bij de rand van het meer Nahuel Huapi. Het waait hard en de wind is koud. Het valt ons op dat de sneeuwgrens lager is dan gisteren. Nog even en het wintersport seizoen gaat hier ook weer van start. Graag willen we het hier ook in een ander seizoen mee maken, als het wat warmer is. Tja, wie weet.
We wandelen verder en gaan richting winkels, de zon zakt langzaam en we schieten nog wat mooie plaatjes. |
|
Als het bijna donker is gaan we winkelen, we besluiten om een poncho te kopen. Iedereen draagt het hier en je wordt wel aangestoken. Ook koop ik een mooie hoed want dat hoort erbij! Ik hou m gelijk op. We duiken nog een internetcafé in, we willen een apartement regelen voor morgen in Mendoza. We hadden een mail gestuurd naar iemand en zij heeft gereageerd in het Engels. Het ziet er prima uit en we reserveren het gelijk.We komen langs een schoenenwinkel en verbazen ons over de prijzen, even later staan we met 4 paar buiten. |
|
 |
 |
|
Ik vraag me af hoe we dit mee moeten nemen. Erwin overtuigd mij dat het goed komt.
We kunnen het niet laten en we gaan chocolade kopen! We kiezen wat leuke figuren en laten het in een zakje stoppen om mee te nemen. Dan zien we in een delicatessen winkel heel erg veel paté en jam staan. We beginnen al trek te krijgen en kunnen ons ook niet in houden. We kopen het één en ander en dit wordt ook ingepakt voor later. Helaas kunnen we dit niet mee naar Nederland nemen! |
| Tijdens de bootreis eergister toen we naar het Parque Nacional Huapi gingen zijn we in gesprek geraakt met 2 Zuid-Afrikaners, zij hebben toen een tip gegeven waar we lekker zouden kunnen eten. Dit jaar waren zij nog niet geweest maar vorig jaar was het echt een aanrader! Het restaurant heet "STOP!" We dachten het snel te vinden maar omdat onze tipgevers ook het adres niet wisten was het voor ons wel even zoeken. Toen we bijna voor een alternatief wilden gaan zagen we het uithangbord en snel gingen wij naar binnen. |
|
 |
 |
|
Het blijkt nog erg rustig te zijn en dat komt goed uit want we hebben een lekker plekje met een grote bank. We gaan voor een stukje Hert, Lam en Koe. De kinderen nemen het laatste en ze zitten weer te smullen. Ook komt er een lekkere wijn op tafel: Finchman.
Het eten was prima maar wij vonden het bij Weiss lekkerder! |
|
We nemen weer een taxi, voor die kosten ga je echt niet lopen en dat zou toch wel een half uur wandelen zijn.
de kinderen spelen nog even in het huisje met het speelgoed wat ze hebben. |
|
 |
 |
|
Het grappige is, dat ze kleine huisjes hebben staan. Deze zijn van metaal gemaakt en kunnen dus wel een stootje hebben. De kinderen vinden dit prachtig en het liefst zouden ze dit meenemen. Morgen moeten we maar goed controleren of alles er uit is, als we eenmaal weg zijn kunnen we niet terug. We gaan heel lang in de bus zitten.
|
| Morgen moeten we vroeg op maar het lukt ons niet om op tijd naar bed te gaan. De kinderen zijn al in dromenland maar wij nemen nog een Cola met Pisco (ons drankje uit Paas eiland). We gaan ook wat inpakken, we hebben toch weer wat gekocht en het moet wel gaan passen. Erwin laat zijn kundigheid zien en tevreden gaan de tassen dicht. Toch maar de oogjes toe anders komen we morgen nooit ons bed uit! |
