|
|
We staan op het gemak op, we hebben de tijd. Om half 12 begint onze tour naar de Doubtfull Sound. Ik praat wat met onze nederlandse buren op de camping. We spreken wat af voor vanavond om te vertellen hoe we het vonden.
We gaan naar het visitorscenter om onze boarding passen te krijgen. Vrij snel daarna mogen we op de boot om over het Manapuorie lake heen te varen naar de overkant. |
|
 |
 |
|
Het is een rustige dag. Er staat weinig wind, het is wel bewolkt helaas. We moeten het er maar mee doen. We worden langs plekjes geleidt die mooi zijn om te zien. Waar je zou kunnen aanmeren om een trak te maken.
Ondertussen drinken wij lekker koffie en de kinderen limonade. We vinden het wel best, we vermaken ons goed. |
| Dit is lake Manapourie, een beetje zon er bij en het is prachtig hier. |
|
 |
 |
|
We zijn aan de overkant aangekomen en uitgestapt. Gelijk worden we aangevallen door de Sandfly. We hebben ons ingesmeerd (met repellent, tegen de sandfly) dus echt lekker zijn we niet maar ze proberen toch een plekje huid te vinden waar niks opgesmeerd is. Ze zijn zo blij dat hier weer een aantal mensen zijn. Ondanks het insmeren worden we geprikt. |
| Aan het einde van het meer zit een waterkrachtcentrale. Je gaat met de bus onder de grond. Het is een rit van 2 kilometer, daar moet je uitstappen om de centrale te bekijken. |
|
 |
 |
|
We worden in een bus gezet en over land gaan we naar de Doubtfull Sound. We rijden over gravelroad slingerend omhoog om daarna weer te zakken richting de haven. De bus rijdt soms best stevig door. Op sommige plekken wordt de bus gestopt zodat wij wat plaatjes kunnen schieten. |
| Onderweg ook een waterval die de moeite waard is. We hebben een jolige chauffeur die de nodige grapjes maakt. Vaak neemt hij de australiërs in de zeik. Net als wat wij doen met de Belgen. Soms verstaan we hem niet goed en horen wij de clou niet en dan snappen we het niet. Pech gehad, dat is ook niet zo belangrijk. Eén grapje weten we nog wel: Volgens sommige is de Doubtfull Sound vernoemd naar een Australisch gehoorapparaat. |
|
 |
 |
|
Elke keer als we stoppen rent Erwin naar buiten om wat plaatjes te schieten. Ik blijf met Loes en Bram binnen zitten, dat is makkelijker. Als we eenmaal buiten staan moeten we weer naar binnen en we zijn niet zo snel. Bram vindt het trouwens ook veel leuker om met Takel over de bank te scheuren. Takel is de bruine auto links van Bram, uit de film Cars. |
| We komen aan op de boot die ons over de Doubtfull Sound vaart. Deze boot is een maatje groter en er kunnen meer mensen op. Er zijn inmiddels een stuk of 4 bussen aangekomen die ook op de boot gaan. Eenmaal hier merk je niet veel dat het drukker is. |
|
 |
 |
|
We instaleren ons vlak bij de speelhoek. De kinderen vinden dit gelijk super. Zij vermaken zich best. |
| Ondertussen gaan wij om de beurt naar buiten om wat foto's te maken. Het ziet er heel mooi uit. Heel rustig. |
|
 |
 |
|
Af en toe komt er een klein eilandje in beeld.
|
| Deze rotsen worden ook wel :The Operahouse uit Sydney genoemd. Dit is weer een grapje van de Nieuw Zeelanders. Toch is er een kleine overeenkomst zoals je ziet. |
|
 |
 |
|
Hammie wilde vandaag ook graag mee. Hij hoorde dat er wat dieren te spotten waren hier. Soms kan je de geeloogpinguïn treffen en wat zeehonden. Vandaag alleen de neppinguïn en wat zeehonden op afstand. Hammie is toch blij. |
| Dit is het smalste stuk van de Doubtfull Sound. Als je er doorheen vaart valt het wel mee hoor. |
|
 |
 |
|
Dit vonden we erg grappig. Het lijkt net een auto. |
| We zijn weer op de terugweg. De kapitein gooit zijn motor uit. De gids vraagt ons om naar buiten te gaan en doodstil te zijn. Ik ga op mijn knieën en krijg zelfs Bram stil. Het is waanzinnig wat je hoort: alleen maar vogels en rust en het kabbelende water. Ik vond het erg bijzonder! Als iedereen weer mag praten en de motor gaat aan krijg ik van heel veel mensen complimenten dat ik de kinderen stil heb kunnen krijgen en houden. Het heeft toch een paar minuten geduurd. |
|
 |
| Als we weer aanmeren gaan we in de bus en hij rijdt stevig door naar de andere boot. We zijn moe. Eenmaal uit de bus komen alle sandflies weer op ons af. Snel de andere boot op. We zitten bij een paar Duitsers en we doen nog ons best om met ze te praten. Het omschakelen van Engels naar Duits gaat mij niet makkelijk af en moet lang nadenken af en toe. Maar we komen er wel en we wisselen toch de nodige informatie uit. Eenmaal op de camping gaan we eten en snel naar bed. De afspraak met de buren gaat niet lukken want zij zijn er niet en wij vallen om van moeheid. |
