|
 |
|
We staan op in Whitianga en kunnen de speeltuin nu in het licht zien. Bram is druk op de trampoline. We starten de reis naar de westkant van het Coromandel Peninsula. |
| De weg is tamlijk bochtig en Bram trekt het niet en spuugt de hele handel onder. Zijn speelgoed Bliksem McQueen zit helemaal onder. We hebben 'm helemaal gedemonteerd en schoon gemaakt. In de la en maar drogen. als we hem weer in elkaar zetten zien we wel of de elektronika het heeft overleefd. Het opruimen van kots was wel inclusief een prachtig uitzicht over de baai bij Coromandel Town. |
|
 |
 |
|
Bram en Loes stippelen de verdere route weer uit. Ze hebben vervolgens van de kaart een puzzel gemaakt. Deze was te moeilijk om te maken dus hebben we 'm maar weg gegooid. |
| In Coromandel Town drinken een goede kop koffie en bezoeken het visitors center. |
|
 |
 |
|
Lekker ontspannen schommelen. Je kan beter zelf ook wat doen als de kinderen aan het spelen zijn dan alleen maar te zitten wachten. |
| We waren al een tijdje op zoek naar van die dingetjes die je in je Cros kan stoppen. Tot nog toe was het steeds uitverkocht of was de keus beroerd. Vandaag hebben we geluk. Ik heb een Goofy en een Gekko. |
|
 |
 |
|
Bram had uit Sydney al een hondje en heeft er nu een, hoe kan het ook anders, Takel uit de fim Cars bij. Loes zoekt een Sally uit en Minnie Mouse. Aline scoort een grote bloem, een kikkertje en een dinosaurus. |
| In het visitors center hoorden we dat we nog net een treintje konden halen. Het treintje is een uit de hand gelopen hobby van een lokale pottenbakker. Het is een extreem smal spoortje waar het treintje overheen wiebeld. |
|
 |
 |
|
Het is wel grappig om te doen. Het is ook nog voor een goed doel. Er worden op het landgoed nieuwe Kauri bomen aangepland. De eerste immigranten hebben nogal huisgehouden onder deze bomen. Dit is wat lastig weer goed te maken omdat deze bomen pas na een paar honderd jaar weer een beetje een stammetje hebben. Bij 1000 jaar wordt het pas wat. |
| Op het hoogste punt stopt het treintje en kunnen we allemaal uitstappen en van het heerlijke uitzicht genieten. Er is een toren genaamd de "Eyefull Tower". We moeten wat trappen op en worden dan beloond. |
|
 |
 |
|
Dat het een hobby project was blijkt wel uit de materialen die zijn gebruikt voor grondkeringen. Van baksteen tot flessen en autobanden. |
| Ze hebben wel humor hier. De Eyefull tower klinkt fonetisch hetzelfde als de Eiffel toren. Bij vertrek met het treintje was er bord met daarop een meter die aangeeft hoeveel tegenliggers je kan treffen. Dit zag er precies zo uit als het bord dat regelmatig langs de weg staat dat aangeeft wat de kans op bosbrand is. Er is maar 1 treintje, 1 spoor dus hoeveel tegenliggers kan je treffen????? |
|
 |
 |
|
Ze hadden langs de lijn ook een schuurtje helemaal rood geschilderd en er "The Warehouse" op gezet. Inclusief de slogan van de keten. |
| Na het treintje hadden we nog dik uur voor de boeg om bij Colville uit te komen. Het is duidelijk dat de meeste bezoekers van Coromandel niet noordelijker komen dan wij nu zijn. De kust is prachtig en de zon is al behoorlijk laag wat weer mooie plaatjes geeft. |
|
 |
| We komen aan op de boerderij in Colville waar we ook de nacht gaan doorbrengen. Er is geen power en de voorzieningen zijn primitief. De boerin is erg vriendelijk en we kunnen morgen helpen melken en de kippen eten geven als we willen. We werken ons maaltje naar binnen en vinden het wel weer oké voor vandaag. |
